Prema Nepisanim urbanističkim principima, na kojima je nastalo staro Sarajevo, glavnu njegovu karakteristiku predstavljao je kontrast između mirnog, vrtnog grada na padinama, u kome se stanovalo i stiješnjene čaršije u uskoj kotlini Miljacke, u kojo se bučno odvijao sav ostali gradski život.
Prvi regulacioni plan Sarajeva potiče iz ovog perioda austrougarske, poslije požara 1879 godine. Ustvari, to je bio plan rekonstrukcije jednog dijela grada. Generalni regulacioni plan za čitavo gradsko područje izrađen je 1891 godine. On je služio kao podloga za izgradnju još i u vrijeme između dva svjetska rata. Osnovna crta ovog plana je naglašavanje longitudinalnog karaktera grada u ravnici uske kotline, težnja za pravougaonim sistemom ulica i napuštanje sjevernih i južnih padina. To je naročito došlo do izražaja u određivanju minimalne širine transverzalnih ulica. Izgradnja Sarajeva po ovom planu i danas još čini nemogućimzadovoljavajuće saobraćajno povezivanje južnih i sjevernih padina.
Prvi regulacioni plan
